De Ondiep-erlebnis

Vandaag is een goede dag geweest voor me (Matthijs). Niet alleen heb ik het plafondlicht op m'n slaapkamer in Utrecht aan de praat weten te krijgen, hetzelfde geldt voor het internet. The White Castle is nu eindelijk voorzien van haar eigen internetverbinding! Nu wil het toeval dat we ons abonnement alweer opgezegd hebben, per 17 november, dus dat wordt morgen maar even bellen naar de dames en heren van HetNet om dit te laten rectificeren.
Het was even zoeken op Google, te weten 0,18 seconden, voordat een plaatje was gevonden van een geopende telefoonaansluiting, waarop ik kon afkijken in welk poortje welke kleur draad zat. Voor de Sherlocks onder jullie, ik kon op Google omdat ik meeliftte op een publiek signaal van één van onze buren. De afbeelding van onze redder in nood is hiernaast te vinden, het is wat onduidelijk, maar dat deerde gelukkig niet.
Naast al deze plezierigheden wonnen zowel FC Groningen, als SC Heerenveen en Heracles Almelo hun wedstrijden, waardoor ze behoorlijk ver in de top van de Eredivisie terug te vinden zijn. Groningen gaat zelfs aan de leiding. Na de overwinningen van Sebastian Vettel en Fernando Alonso in de laatste twee Grand Prix' in de Formule 1, lijkt het wel alsof alles op sportgebied de laatste tijd gaat zoals ik het zou willen zien.

Zoals Dr. Cox uit mijn favoriete TV-serie Scrubs zou zeggen... Anywho, de titel van deze post zegt niets over de prachtige gebeurtenissen van vandaag de dag, zondag vijf oktober tweeduizendacht. De titel spreekt over een zogenaamde 'Ondiep-erlebnis'.
Een flink aantal van jullie zal bekend zijn met het fenomeen dat ooit tot de 'Aha-erlebnis' gedoopt is. Ik zal een voorbeeld van een dusdanige 'belevenis' geven:

Puur hypothetisch. Op je werk luister je natuurlijk naar de radio. Je hoort het volgende nummer langskomen en vanzelfsprekend neurie, of zing je zelfs, vrolijk mee. Je kent het nummer in principe dus wel, want je luistert wel vaker naar Radio Veronica, maar je weet zo 1-2-3 de titel en artiest van deze '80s-hit niet uit je hoofd. Naarmate het einde van het nummer nadert neemt die vervelende dj van Radio Veronica het heft weer in handen en blèrt dat het zojuist gedraaide nummer 'Take On Me' van de Noorse band 'A-Ha' is. Et voila, een Aha-erlebnis is geboren!

Nu woon ik sindskort in de Utrechtse volksbuurt Ondiep. Je weet wel, die van die rellen, brandende auto en dat samenscholingsverbod vorig jaar. Om me er nog eens extra van bewust te maken woon ik ook nog eens aan de straat genaamd Ondiep. Kortom, het moet er bij mij dus goed ingeprent zitten.
Toch komt het nog al eens voor dat ik me er niet meer van bewust ben dat ik in deze prachtwijk woon. Gelukkig zijn er dan altijd wel weer van die gebeurtenissen die mij met de neus op de feiten drukken. Een greep uit de gebeurtenissen die ik zodanig beleef, dat ik ze omgedoopt heb tot de 'Ondiep-erlebnis'.

* Elke week liggen er wel een paar paaltjes ergens op de stoep die daar moedwillig uit de grond lijken te zijn getrokken door de bestuurder van ofwel een donkerblauwe Volkswagen Golf V, of een groene BMW van de 3-serie.
* Vanzelfsprekend vaker dan eens per week waag ik me buiten de deur van Ondiep 117Bis en het wil nog wel eens dat ik dan word geconfronteerd met de stem van wijlen André Hazes. De overbuurman/buurvrouw blijkt een bijzonder luidruchtig fan van de volkszanger. Geen probleem, het geeft toch enigszins sfeer aan deze buurt.
* Soms kom je ze tegen op straat, vrouwen van middelbare leeftijd met zware make-up op, witte parelkettingen, een zwaar Utrechts accent waar zelfs Tineke Schouten nog 'U' tegen kan zeggen en natuurlijk een legging met tijgerprint. Je ziet het lang niet overal, maar hier in Ondiep dus wel.
* Zodra het mooi weer is, wat de laatste tijd natuurlijk niet echt het geval is, gebeurt het nog wel eens dat de stoep het domein wordt van de Homo Ondiepus. Mannen in 'wifebeaters', of erger, met ontbloot bovenlijf, nemen zittend op een bierkrat de controle over de stoep op zich. Om hen helen spelen de kinderen van Ondiep.
* Een volgend punt dat mannen en kinderen omvat. Feministen niet getreurd, ook vrouwen hebben hierin een rol. Duidelijk zichtbaar is dat de brommer een geliefd vervoermiddel is van de mensen hier in Ondiep. Gehuld in witte of roze jacks spoeden de mannen en vrouwen van Ondiep zich op hun brommer, met een mandje aan het stuur, richting huis of supermarkt. Dat is wellicht niet zo opzienbarend, maar vrijwel altijd zit er ook nog een kind achterop. Een jongen of meisje van een jaar of 8 a 10 met de armen stevig om papa, mama, opa of oma heen gevouwen.

Al dit soort gebeurtenissen duwen me toch elke keer weer 'back to life, back to reality'. Ik woon nou eenmaal in Ondiep, daar beleef je elke week wel iets dat je in Nunspeet niet gewend bent te beleven. Dat geeft zoals gezegd wel een extra eigen kleur/smaak/geur, hoe je het ook wilt noemen, aan deze wijk.

Oh ja, voor de liefhebbers van '80s-hits van de categorie A-Ha; het volgende nummer van A-Ha mag er ook meer dan zeer zeker wezen of zijn. Het draagt de titel: The Sun Always Shines On TV.